NHS of Private
Hebben we in Nederland allemaal verplicht een ziektekostenverzekering waarvoor je een premie betaalt en waaraan we met z’n allen via de belasting bijdragen, in Engeland kennen ze twee zorgsystemen: de NHS, ofwel de National Health Service én de private zorg. Twee aparte systemen met aparte artsen, klinieken en betaalstromen. De NHS is het openbare gezondheidsstelsel dat volledig uit nationale belastinggelden wordt betaald. Zodra je je in Engeland inschrijft bij een huisartsenpraktijk ontvang je je NHS nummer en kun je gebruik maken van de Engelse zorg, die – zoals sommigen beweren – gratis is. Naast de NHS kun je dus ook nog een private ziektekostenverzekering afsluiten, hoewel je je kunt afvragen waarom. Want, als alle zorg ‘gratis’ is, zou je toch gek zijn als je ervoor betaalt, niet? Niet.
Op Tweede Kerstdag (of Boxing Day, zoals we in Engeland zeggen) viel ik op mijn hoofd tijdens het langlaufen. Behalve hoofdpijn en een zere nek, viel het gelukkig mee. Toch besloot ik na ruim een week, terug in Londen, een afspraak met de huisarts te maken omdat ik toch nog wel erg veel pijn had. Ik belde de praktijk en zou drie weken later terecht kunnen. Eerder was er geen plek, tenzij er een acute verandering in de situatie op zou treden. Je zou het bijna hopen…
Waar ik in Nederland verwacht dezelfde dag, of in ieder geval dezelfde week nog, een afspraak bij mijn huisarts te krijgen, mag ik hier al blij zijn als ik binnen een maand terecht kan. Zo ging het later ook met de gebroken teen van mijn zoon die geopereerd moest worden: daar was minimaal 4 – 6 maanden wachttijd voor.
“Maar dan ga je toch gewoon private?”, vraagt iedereen me. Ach, de Engelsen doen het toch ook al jaren met de NHS? Dus waarom zou ik? Ik betrachtte nog even geduld. Op 29 januari verwees de huisarts me naar een fysiotherapeut en al gauw merkte ik dat er van mijn voorgenomen geduld steeds minder overbleef toen ik half februari eindelijk gebeld werd met de boodschap dat ik op 19 maart terecht zou kunnen bij een NHS fysiotherapeut bij mij in de buurt. Inmiddels kon ik al geen fiets of auto meer rijden vanwege een volledig stijve nek, om over de wakende nachten nog niet te spreken. Er zouden drie maanden verstrijken sinds de val, voordat iemand me zou kunnen helpen.
Na een belletje via mijn nieuwe private verzekering kon ik nog dezelfde week terecht bij de fysio. Lang leve de private zorg? Ik blijf me verbazen over de geduldige Britten die hun NHS bij hoog en bij laag blijven verdedigen en roepen hoe fijn het is dat de zorg in Engeland ‘gratis’ is. Onze ervaring is dat het systeem aan hervorming toe is om vraag en aanbod weer beter op elkaar af te stemmen. De verschillen tussen de private en de NHS-zorg zijn enorm. Niet alleen voor wat betreft de wachttijden, maar ook de gebouwen, meubilair en apparaten zijn binnen de NHS ernstig verouderd en er gaat geen dag voorbij of er staat een artikel over NHS drama’s in de krant. Het is een mooi uitgangspunt: openbare zorg voor iedereen, maar ‘gratis’ zorg bestaat niet.
En die teen van zoon? Die hebben we maar in Nederland laten opereren. We konden binnen een week terecht en hij draait inmiddels weer volledig mee in z’n hockeyteam!
Auteur
Anne Bos
BIO
Anne Bos verhuisde in augustus 2016 met haar man en twee puberkinderen van Delft naar Londen. Als freelancer werkt zij sindsdien zowel in Nederland als in Engeland en ook geeft zij op zaterdagen les in de Nederlandse Taal en Cultuur in de VO-klassen van de Regenboogschool in Londen, waarvan zij tevens de directeur is.
