Twee weken na aankomst in onze nieuwe woonplaats Londen, startte de school van de kinderen. In het voorjaar hadden we gekozen voor een kleine internationale school voor onze zoon van 15 en dochter van 13, die beiden alleen in Nederland op school hadden gezeten.
In Londen is er op onderwijsgebied veel mogelijk. We hadden kunnen kiezen voor een Britse State School waar ruim 90% van de Britse kinderen heen gaat en die gratis toegankelijk is. Ook is er een grote keuze aan Britse public schools: scholen waarvoor je – verwarrend genoeg – moet betalen en die een toelatingsbeleid voeren en die met name door de Engelse upper- en upper middle class worden bezocht. En ook hadden we de keuze om naar private schools uit te kijken: particuliere scholen met een winstoogmerk.
Onze keuze viel op een internationale school, in feite een private school, maar dan eentje zonder winstoogmerk. Het feit dat in ons geval de werkgever het schoolgeld betaalt, is wel mede bepalend geweest voor deze keuze, want met een regulier Nederlands salaris is een dergelijke school vrijwel onbetaalbaar. Een luxe waar we ons erg bewust van zijn. Het voordeel van een internationale school is dat het curriculum – het zogenaamde International Baccalaureate (IB) – wereldwijd wordt aangeboden en dat het diploma ook wereldwijd erkend wordt. Daarnaast vonden wij het belangrijk dat de kinderen op een school zouden komen waar men eraan gewend is dat leerlingen komen en gaan, dat men openstaat voor nieuwe leerlingen en ook voor leerlingen uit andere landen of met een andere achtergrond.
Op basis van dit besluit hadden we in het voorjaar drie potentiële scholen uitgekozen die niet te ver van ons toekomstige huis lagen en bezochten we de open dagen en volgden we rondleidingen. De keuze viel uiteindelijk op een school die het dichtst bij ons toekomstige huis lag: Halcyon International School. De kinderen zouden hier op de fiets naartoe kunnen, iets wat vrijwel nergens in Londen mogelijk is. Bovendien is het een innovatieve nieuwe school, wordt er veel verantwoordelijkheid aan de leerlingen zelf gegeven en klonken de leerlingen die op de school zaten erg enthousiast. Onze kinderen waren vooral blij met het feit dat ze geen schooluniform zouden hoeven dragen en dat de school met i-pads werkt.
Na ons besluit volgde een serieuze toelatingsprocedure. De kinderen moesten een essay in het Engels schrijven, een vragenlijst invullen én een interview via Skype met de directeur van de school voeren alvorens zij zouden kunnen worden toegelaten. Over de jongste kregen we al snel bericht dat zij na de zomer zou kunnen starten, maar over de oudste hoorden we vrij lang niets… de school maakte zich toch wat zorgen over zijn Engels (‘niveau Louis van Gaal’), omdat hij al in het jaar voor het diploma programma zou komen. In overleg met oudste hebben we vervolgens voorgesteld hem een jaartje terug te zetten en zo startten beiden begin september aan een nieuw avontuur.
Na de eerste week vertrokken ze met school al richting het Lake District voor een week bergwandelen, kanoën, slapen in de open lucht en spelletjes en gezelligheid om de binding te bevorderen. Toen ze vrijdagavond terug kwamen hebben we twee uur lang alleen maar hoeven luisteren en af en toe te knikken, waarna er een lange nacht van ca. 12 uur volgde. Kortom: een goede start!
Auteur
Anne Bos
BIO
Anne Bos verhuisde in augustus 2016 met haar man en twee puberkinderen van Delft naar Londen. Als freelancer werkt zij sindsdien zowel in Nederland als in Engeland en ook geeft zij op zaterdagen les in de Nederlandse Taal en Cultuur in de VO-klassen van de Regenboogschool in Londen, waarvan zij tevens de directeur is.
